وقـــتی نفــس گرفــتــه دلــم در هـــوایـتان
یعـــنی مـنـم که زنده ام از دستهایتان
داود مـــن دوبــاره بـخــوان تـا که عــالـمــی
ایــــمـان بـیـاورنـد به طـــنین صـدایتان
از ان همه سحر که گذشته است می شود
یـک شــب نصـیب این دل مـن دعایتان
این اشـتـراک چشـم مـن و چشـم خیسـتان
من گریه ام به کشته ی کرب و بلایتان
آقــا اجــازه مـی دهــیــد هــر وقــت آمـدیــد
نقــاشــی ام کنــنـد مــرا زیــر پایـتـان
یـــک روز عـاشـــقـانـه تــو از راه مـی رسـی
آن روز واجـــب اســت بمـیــرم برایتان
